دوشنبه، خرداد ۲۲، ۱۳۸۵

فوتبال

اگر بدونه تعصب به بازی توجه میکردیم وعلیرغم جاروجنجال صدا وسیما همگی پیش از بازی میدانستیم در مقابل مکزیک شانسی نخواهیم داشت بگذریم باختیم و چراچگونه؟ چون لیاقت برد را نداشتیم ... به مکزیک و بازیکنانش بسیار حسادتم شد .نه بخاطر بازیشان و بردشان. در همان ابتدای بازی هنگام نواختن سرود ملی دوکشور صحنه بسیار عجیبی را دیدم که حس حسادتم را برانگیخت هنگامی که سرود ملی مکزیک نواخته می شد وبازیکنان و حتی نظاره گران مکزیکی چنان با احترام وبا شکلی منظم و همگی یک دل و هم صدا مشغول خواندن سرود ملی کشورشان شدند که بی شک حتی تمامی تماشاگران تلوزیونی مکزیکی تبار بادیدن چنین همدلی و یکصدای بی اختیار از جا بر خواستند دیدن این صحنه حسادت من را بر انگیخت .ولی ان سوی میدان دیدن بازیکتان میهنم که هنگام نواختن سرود ملی کشورشان چنان گیج ومبهوت و گاها فقط در جلوی دوربین از ترس مواخذه و تبیه گاها به تکان دادن لبهایشان بسنده میکردند بسیار تاسف اور و شرم اور بود .. خوب تکلیف چنین تیمی که بازیکناش از دید بنده حتی سرود ملی کشورشان را از حفظ نیستند و شاید تمایلی در جهت حفظ ان ندارند کاملاهویدا است . امیدوارم روزی فرا رسد که هر ایرانی با شنیدن سرود ملی میهنش همچون مکزیکیان به خود بالد و احساس غرور و افتخار کند .چیزی که متاسفانه در بازی امروز شاهد ان نبودیم .. من به مکزیک حسادتم شد .من به مکزیک حسادتم شد .....