سه احتمال

مهلت 15 روزه اعلامی از سوی جامعه بین المللی چندی دیگر به پایان خواهد رسید .این در حالی است که دولتمردان رژیم طهران هنوزبه پکیج پیشنهادی نه تنها توجه نکرده اند بلکه در راستای پروژه غنی سازی کارخانه تولید اب سنگین ارک را نیز افتتاح کردنند که خود دهن کجی به خواست جامعه بین الملی می باشد . از دید من و موقعیت کنونی ایران و دولتمردان ایرانی اینگونه به نظر می رسد که تنها سه گزینه پیش روی حاکمان ایران هست که به اختصار انچه را که تصور میکنم به شرح کوتاه می اورم .. 1. باتوجه که در موقعیت کنونی توپ داخل زمین رژیم طهران است . دولتمردان با کاردانی و بکار بستن تدبیر وحفظ منافع ملی واندکی خرد وتامل میتوانند با قبول پکیج پیشنهادی و اضافه نمودن شرایط های بیشتر وامتیازات گیری اقتصادی که در دراز مدت میتواندعلاوه بر به دست اوردن انرژی هسته ای راه گشای ورود ایران به سازمان تجارت جهانی و همچنین ورود سرمایه گزارن بی شمار خارجی به ایران شود از منافع سرشار اقتصادی ان بهره ببرند و شاهد شکوفای اقتصاد در انزوا قرار گرفته ایران باشیم ؟ که بنا به رفتارهای دولتمردان ایران تقریبا امری نزدیک به محال به نظر میرسد ؟ نقض مکرر حقوق بشر در ایران رفتارهای غیر منطقی با مخالفان درون کشورو همچنین قتل زندانیان سیاسی همگی باعث نشان دادن چهره کریه از دولتمردان ایرانی طی این بیست واندی سال درذهن جهانیان شده است . بی تردید بعد از فارغ شدن جامعه جهانی از معزل پروژه اتمی ایران بار دیگرمسایل مربوط به رعایت حقوق بشر و همچنین قتل های مشکوک زندانیان سیاسی و مخالفان داخلی بار دیگر ذهن جهانیان را مشغول خواهد کرد .و دولتمردان ایرانی با علم بر این موضوع ودوراندیشی واحتمال به وجود امدن چالشی جدید اینبار از جنبه حقوق بشری که باعث شود جامعه بین الملی به وعده های خودکه درقالب پکیچ پیشنهادی مطرح شده وفا نکند این گزینه بیش از پیش از ذهن دولتمردان غیر معقول وغیر عملی به نظر می اید .چون حاکمان دیکتاتور ولایت فقیه هرگز تاب وتحمل جامعه چند صدای را تحمل نکرده وهمواره به سرکوب مخالفان داخلی پرداخته ومی پردازند ؟ وحمایت جامعه جهانی را از تحرکات ازادی خواهان داخلی را خطری بزرگ در دراز مدت برای خود میبیند . هر چند در چند روز اخیر شاهد تحرکاتی از سوی دول متحد ایران چین و روسیه و همراهی المان برای جلب نظر رژیم طهران بوده ایم ولی دور از تصور به نظر می ایید که جامعه جهانی در مورد مسایل داخلی وحقوق بشری در قالب پکیچ باجی به جمهور ی اسلامی بدهد . 2. ظهور اراده ای وقدرت جدید در عرصه حکمرانی ایران که منجر به برکناری والایان مذهبی ایران شود وقدرت را به دست نظامیان که در چرخه اقتصادی ایران فعالیت چشمگیری دارند منتقل کنند. وطی این کش وقوس که منجر به برکناری تندرویان داخلی اعم از رهبر فرزانه و جناب پرفسور احمدی نزاد شود .ونظامیان داری قدرت اقتصادی با فریفتن اذهان داخلی وقولهای کذایی از قبیل ازدی پوشش و رفاه اقتصادی وعوام فریبی موفق به جلب افکار عمومی شوند .وبا حمایت مردمی با جامعه بین الملی رو برو شده وبرای حفظ حکومت وحکمفرمایی حاظر به توافق با جهانیان شوند .همانند انچه که در پاکستان هم اکنون میتوانیم مشاهده کنیم .حکومتی نظامی و مستبد تر از حکومت فعلی ولی اراسته به زر و زیور در اذهان عمومی داخل ایران طیف عامی .. 3. واما سومین گزینه که در حال حاظر محتمل ترین گزینه به نظر می اید و وقایع اتفاق افتاده طی چند ماه اخیر حاکی از به وقوع پیوستن ان دارد .قبول تحریمها از سوی رژیم طهران وادامه پروژه غنی سازی تا رسیدن به اهداف که برهمگان عیان است .بدونه شک دولتمردان ایران به خوبی به این موضوع واقفند که در صورت رسیدن به توانای تولید بمب اتمی میتوانند با توسل به این سلاح خطرناک همواره تهدیدی برای غرب ودیگر کشورها به حساب ایند و با متوسل شدن به این حربه سالیان درازی را به باج خواهی از جهانیان بگذرانند .وبا متوسل شدن به این سلاح خطرناک وسیستم باج خواهی از جامع بین الملی به راحتی به تارو مار ناراضیان داخلی مشغول شوند .ونه از جانب جامعه جهانی تهدیدی متوجه این رژیم شود نه از سوی ازادی خواهان و ناراضیان داخلی .. با توجه به این که مسلما هنوز راه درازی تا دست یابی رژیم طهران به بمب اتمی هنوز باقی است و اغاز تحریمها هرگز مانع جدی بر سر راه رژیم طهران برای ادامه پروژه هسته ای خود ایجاد نخواهد کرد .طبیعتا این گونه تحریم ها هرگز مدت زیادی دوام نخواهند داشت .چون اصولا کاریی داشتن چنین تحریمهای خود در زیر سوال است ؟ ونکته دیگر که از دیدگاه من بسیار مهم است اتمام ریاست کوفی عنان بر مسند ریاست سازمان ملل است که تا چهار ماه دیگر به پایان میرسد . این فرصتی طلای برای دولت ایالت متحده که همواره یکی از مخالفین کوفی عنان بوده ایجاد میکند که با اعمال فشار بر رییس اینده سازمان ملل این سازمان را نیزبا خود همراه کنند . بی شک با اعمال تحریمها و و محدودیت ها برای رژیم طهران فزصتی برای جامعه بین الملی مهیا خواهد شد که به مشکلاتی در افغانستان و عراق ولبنان دست در گریبانند خاتمه دهند .و خود را در جهت مقابله احتمالی نظامی با ایران مهیا کنند . هرچند که وقوع چنین اتفاقی در اینده نزدیک بعید به نظر میرسد ..